ഓര്‍മ്മകള്‍

ഒരിക്കൽ നീ പറഞ്ഞു വയലെറ്റ് പൂക്കൾ നിനക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതെന്നു
പിന്നീടൊരിക്കൽ അത് പ്രണയത്തിന്റെ നിറമാണെന്നും പറഞ്ഞു
പിന്നീടെപ്പോഴും വയലെറ്റ് പൂക്കൾ കാണുമ്പോഴോക്കെയും
അവ, എന്നിലേക്ക്‌ നിന്റെ പ്രണയത്തെ പെയ്തിറക്കിയിരുന്നു
എന്റെ പ്രണയം എന്നും ഹൃദയം പോലെ ചുവപ്പായിരുന്നു
നീ പറഞ്ഞു ചുവപ്പിനു ഒരിക്കലും പ്രണയമാകാൻ കഴിയില്ലെന്ന്
കാമ്പസ്സിലെ വയലെറ്റ് പൂക്കൾ നിറഞ്ഞ മരത്തണലിൽ ഇരുത്തി
പൂക്കൾ എന്നിലെക്കെറിഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് നീ പ്രണയം പറഞ്ഞത്
എന്നിട്ടാ പ്രണയം വയലെറ്റ് പൂക്കൾ കൊഴിയും മുന്നേ പൊഴിച്ച്
എന്നെ വയലറ്റ് പൂക്കളാൽ മൂടുമ്പോൾ അതിനു മുകളിലായി
ഒരു ചുവന്ന പൂവും വച്ച് നീ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ നടന്നു
അപ്പോഴും എന്റെ പിൻവിളിക്കായി നിന്റെ കാതുകൾ
തുടിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞില്ലെന്ന് നടിച്ചു കണ്ണുകളടച്ചു
ഇനി ഒരിക്കലും തുറക്കില്ലെന്ന വാശിയോടെ, സങ്കടത്തോടെ
അല്ലെങ്കിൽ എന്തിനായ് നീ എനിക്കാ ശവകുടീരം പണിതു !