ഒരു യാത്ര പറച്ചില്‍

ഇനി മടങ്ങുക . എല്ലാവരും നിന്നെ കുറ്റം പറയുന്നത് കേട്ട് എനിക്ക് സങ്കടം അടക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല . നീ വരാൻ കൊതിച്ചിരുന്നവർ, നിനക്ക് വേണ്ടി നോയമ്പ് നോറ്റിരുന്നവർ
ഇപ്പോൾ വെറുപ്പോടെ മുഖം തിരിക്കുന്നു . എനിക്ക് നിന്നെ കണ്ടും അറിഞ്ഞും മതിയായില്ല . ഓരോ ദിവസവും നിന്റെ ഓരോ ഭാവങ്ങളെയും , താളങ്ങളെയും ആസ്വദിച്ചും പകർത്തിയും
നടക്കുന്ന എനിക്ക് നിന്നെ അപമാനിക്കുന്നത് സഹിക്കാനാകുന്നില്ല . നീ മടങ്ങുക . വർഷത്തിലൊരിക്കൽ അവധിക്കു വരുന്ന വീട്ടുകാരൻ കാട്ടിക്കൂട്ടുന്നതെല്ലാം വീട്ടുകാരി സഹിക്കും പോലെ നാട്ടുകാർ സഹിക്കില്ലല്ലോ . വർഷം കൂടുമ്പോൾ ഒരുമിച്ചു വരാതെ , ഇടയ്ക്കിടെ വന്നു, എന്നെ കണ്ടു പോകൂ . ആ വിരഹ വേളകൾ ഞാൻ നിനക്കായി പ്രണയ ഗീതികൾ ചമയ്ക്കാം . പിന്നെ , നാം ഒരുമിക്കും വേളകൾ.. ഹോ.. ഇപ്പോൾ തന്നെ എന്നെ പുളകിതയാക്കുന്നു . എനിക്ക് മാത്രമല്ല ഈ നാട്ടുകാർക്കും അതൊരു പുളകമാകും .! ഒരു പ്രാണൻ വലിച്ചു പറിച്ചെടുത്തു തരുന്ന നൊമ്പരത്തോടെ ഞാൻ പറയുന്നു ... മതി , നിന്റെ പൂണ്ടു വിളയാടൽ ! ഞാൻ വിളിക്കുമ്പോൾ ഗന്ധർവ്വൻ നീ വരൂ എനിക്കായി മാത്രം . ഇനിയും നിന്നെ ഇവർ പഴിക്കുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കണ്ട ! ഇനി നിനക്ക് മടങ്ങാം.. !