വസന്തം

ഞാൻ എല്ലാവരുടെയും വസന്തമാണ് ..!
എന്നാൽ ആരുടേയും സ്വന്തവുമല്ല ...
ഇനിയും നിന്‍ സ്വാർത്ഥ വാക്കുകള്‍
തന്‍ മേഘങ്ങള്‍ , എന്നിലെക്കൊരു
മഴ പോല്‍ പെയ്തിറക്കില്ലെങ്കില്‍ ,
നിനക്ക് ഞാനെന്‍ വസന്തം പകരാം ...!
അതിലെന്റെ ജീവന്റെ നേരുണ്ട്..
എന്നിലെ സൌഹൃദ മരത്തിൽ നിറയെ
സ്നേഹത്തിൻ സുഗന്ധ പൂക്കളുണ്ട് ,
നിന്നിലെ പ്രണയത്തെ ആവാഹിച്ചോരാ
മധുവൂറും ഓർമ്മ തൻ മാമ്പഴക്കനിയുണ്ട്,
തേൻ നുകരാൻ വരും ചിത്രശലഭങ്ങളോടും
പഴങ്ങൾ തിന്നാൻ വരും അണ്ണാറക്കണ്ണനോടും
എന്റെ വസന്തത്തിന്നൊരേ വികാരം
നിറഞ്ഞ ചിരിയിലൊതുക്കും സ്നേഹം
എന്നെ ഞാനായിക്കണ്ട് സ്നേഹിക്കൂ
എനിക്ക് ഞാൻ പോലും സ്വന്തമല്ല
വസന്തമാണ് ഞാൻ.. പങ്കിടുക എന്നെ !
സ്വന്തമെന്ന സ്വാർത്ഥതയുടെ മഹാമാരി
ചൊരിയാതിരിക്കൂ.. എന്റെ വസന്തത്തിൻ
സ്നേഹപ്പൂക്കളെ തല്ലിക്കൊഴിക്കാതിരിക്കൂ..
ഞാൻ എല്ലാവരുടെയും വസന്തമാകുന്നു !